Osada jest żywym eksperymentem. Jest wyrazem naszej chęci uczestniczenia w ewolucji ludzkiej w czasach zmian społeczno-klimatycznych. Widzimy, że stare historie społeczne o tym, jak żyć, nie działają i naszą intencją jest z nich wyjść i odkryć nowe - bardziej adekwatne do sytuacji, w jakiej się znajdujemy i dające więcej radości z życia. Dlatego wszelkie działania, których chcemy się podjąć, chcemy realizować w głębokiej współpracy i w relacjach z ludźmi. 

 

Naszym celem nie jest bunt, rebelia przeciw systemowi, ucieczka od systemu, ani udowadnianie, czy mamy rację. Ta inicjatywa nie wynika ze strachu przed przyszłością, z instynktu survivalu i prepersowania - obecne przyspieszające zmiany to piękny moment, żeby zrobić następny krok w odkrywaniu tego, jak mogą żyć ze sobą ludzie i przyroda. Jest to jeden z wielu możliwych kierunków ewolucji - każdy robi inny, ani lepszy ani gorszy. My decydujemy zrobić taki i jest on wyrazem naszego człowieczeństwa. To wyraz tego, co dla nas jest ważne, jako ludzi żyjących tu i teraz - tego co nas porusza.

 

Przyjmujemy, że ten projekt jest z natury projektem badawczym, wyprawą w nieznane, bo jesteśmy na moście między starym porządkiem a nową rzeczywistością, która będzie wymagała nowych rozwiązań społecznych i technologicznych.

 

Kontekst międzyludzki

 

Ostatnie dekady mocno pogłębiły indywidualizm i izolację w większości społeczeństw. Coraz większa grupa ludzi żyje samotnie nie utrzymując bliskich relacji partnerskich, przyjacielskich czy rodzinnych. Często idzie to w parze z obniżeniem poczucia przynależności, bezpieczeństwa emocjonalnego i sensu życia. Dramatycznie rośnie procent osób wymagających wsparcia psychologicznego i farmakologicznego.

 

W Osadzie odbudowujemy poczucie sensu poprzez eksperymentowanie z przynależnością do ekosystemu oraz rozwijanie wspólnoty między ludźmi. Oznacza to przeżywanie dużej części życia w bliskości z innymi, gdy poczucie bezpieczeństwa płynie z bycia częścią Osady jako większego organizmu. Wspólnota jest tu rozumiana jako przestrzeń wyjątkowego szacunku i akceptacji z zachętą do różnorodności i otwartością na konstruktywny konflikt. Traktujemy wspólnotę jako część żywego ekosystemu, akceptując bycie w procesie ewolucji, transformacji i niewiedzeniu.

 

Osada jest miejscem, w którym w porządku jest czuć i być człowiekiem ze wszystkimi pięknymi i wstydliwymi tego aspektami. Doświadczenie pokazuje, że w sytuacji budowania bliższych relacji w grupie naturalnie dotykamy naszych głębokich lęków, ran i ograniczeń w relacjach z innymi. Przez bycie częścią wspólnoty możemy te miejsca w sobie uleczyć.

 

Ważnym aspektem tego projektu jest stworzenie warunków i wsparcia dla rozwoju osobistego i duchowego uczestników. To, co nas łączy, to otwartość na radykalnie odpowiedzialne uczestnictwo w tym spotkaniu dorosłych ludzi ze świadomością, że udział w tym projekcie jest wyzwaniem i zaproszeniem do osobistego wzrostu.

 

Naszym wyzwaniem jest uwolnienie się od mentalności niedoboru i konkurencji. Jednym z kluczowych aspektów tej przemiany jest zrozumienie ograniczeń narracji o oddzieleniu, która zbyt długo informowała nas o tym, kim jesteśmy, i ponowne połączenie się z naszym fundamentalnym współbyciem z samą tkanką życia.
 

Świadomość i uważność na proces grupowy oraz indywidualne procesy uczestników są niezbędnymi elementami regeneratywnej kultury. Zamierzamy tworzyć i praktykować świadome formy rozwijania wspólnoty oraz pozytywnej współzależności w oparciu o doświadczenie uczestników projektu oraz zewnętrznych ekspertów i mentorów. Pragniemy tak zdobytym doświadczeniem dzielić się z osobami i organizacjami z zewnątrz.

 

Osada będzie częścią szybko rosnącej międzynarodowej społeczności Intencjonalnych Wspólnot i Eko-wiosek (jak GEN) oraz inicjatyw regeneratywnych. Jednocześnie będzie w żywym kontakcie z istniejącymi organizacjami pozarządowymi i instytucjami, które wspierają kontekst regeneracji.

 

Kontekst podejścia regeneratywnego

 

Zachodni styl życia oznacza odłączenie większości ludzi od przyrody, naturalnego rytmu dobowego i poczucia połączenia z ekosystemem jako miejscem do życia i źródłem pożywienia. Żyjemy w czasach kryzysu ekologicznego i klimatycznego, na naszych oczach dochodzi do masowego wymierania gatunków, zanieczyszczenia środowiska czy degradacji gleb. Grozi nam społeczna zapaść i katastrofa klimatyczna. Coraz większy odsetek ekosystemów Ziemi ulega postępującemu niszczeniu i degradacji.

 

Wyjście poza dotychczasowe schematy myślenia i działania jeszcze nigdy nie było tak ważne, jak jest teraz. Idea zrównoważonego rozwoju (rozumianego jako dążenie do naszej neutralności wobec przyrody i nieszkodzenie jej) oraz skupienie się tylko na odtwarzaniu zdegradowanej przyrody są konieczne, ale niewystarczające, ponieważ nie udźwigną zmiany, jakiej obecnie potrzebujemy i mają inny cel.

 

Dlatego decydujemy się na podejście regeneratywne, które w człowieku widzi nie intruza i szkodnika w ekosystemie, ale aktywną i współtworzącą część ewolucji życia na Ziemi. Aby urzeczywistnić to podejście potrzebne są zmiany na poziomie systemu, wspólnoty i indywidualnego życia jednostki.

 

Czerpiemy tutaj inspiracje m.in. z myśli Buckminstera Fullera, Billa Reeda, Daniela Wahla. Fuller opisywał Wszechświat jako "wiecznie regenerujący się". Ludzkość widział na progu ewolucyjnego przejścia, które dostosowałoby nasze ludzkie wzorce do wzorców regeneracji i odnowy, które możemy obserwować w naturalnych systemach. Reed i Wahl rozwijają tę myśl. Kultura regeneracyjna jest według nich unikalnym wyrazem potencjału tkwiącego w ludziach i miejscach danego bioregionu. Wnoszą one wartość i zdrowie do całości - od lokalnej, poprzez regionalną, aż po globalną.

 

Według podejścia regeneratywnego brakującym aspektem do osiągnięcia zdrowia planety jest to, jak konkretnie uzdrowimy szkody, które spowodowaliśmy i jak będziemy rozwijać zdrową współzależność z żywymi systemami. Proces uzdrawiania wymaga ciągłego, przemyślanego i troskliwego zaangażowania. Angażuje i koncentruje się na ewolucji całego systemu, którego jesteśmy częścią. Bill Reed mówi, że tworzenie systemów regeneratywnych to nie tylko zmiana techniczna, ekonomiczna, ekologiczna czy społeczna: musi ona iść w parze z zasadniczą zmianą w sposobie myślenia o nas samych, naszych relacjach ze sobą i z życiem jako całością.

 

Według Daniela Wahla “sam zrównoważony rozwój nie jest odpowiednim celem. Samo słowo zrównoważony rozwój jest nieadekwatne, ponieważ nie mówi nam, co tak naprawdę staramy się utrzymać. To co tak naprawdę staramy się utrzymać, jest podstawowym wzorcem zdrowia, odporności i zdolności adaptacyjnych, które utrzymują tę planetę w stanie, w którym życie jako całość może rozkwitać”. Projektowanie dla zrównoważonego rozwoju jest, ostatecznie, projektowaniem dla zdrowia ludzi i planety. Regeneratywna kultura ludzka jest zdrowa, odporna i zdolna do adaptacji, dba o planetę i troszczy się o życie.

 

Przez nasze życie w Osadzie chcemy być mostem do kultury regeneratywnej dodając naszą obecnością wartość w świecie i odkrywając, jak nasze życie zależy od zdrowego ekosystemu. Będziemy odkrywać te zależności poprzez wspólnotowe tworzenie w Osadzie wieloletniego, jadalnego i bio-różnorodnego ekosystemu.